Akçakoca'da Sörf

 Yazar: Gülten Tekin Özdeş Eski Akçakoca mı geri istiyorum……… Arkadaşlarımla , Ortaokul ve lise yıllarımızda yaz aylarının gelmesini iple çekerdik.Fındık dalları yeşermeye başladığı zaman yabancı konuklar da Akçakoca’ ya gelmeye başlardı.Konukların hangi ülkeden geldiklerinin bizim için hiç önemi yoktu. Onlar bizim konuklarımızdı. Farklı kültürleri tanıma fırsatı bulurduk. Çarşı meydanındaki Eski Halk Eğitim binasının altındaki Turizm Bürosu, sırtlarında çantaları,ellerinde yeni yürüyen çocukları ile memleketimize gelen insanlarla dolup taşardı. Turizm bürosunda çalışanlar bu insanları yerleştirmek için büyük çaba gösterirlerdi. O zamanlar denize yakın tüm evler konukları ağırlamak için seferber olurdu. Konukların çok olmasından dolayı bizlere de iş düşerdi. Bizde yarım yamalak İngilizcemizle onlara eşlik eder,dilimizi geliştirmeye çalışırdık.Konuklara plajlarda da eşlik eder, onlarla arkadaşlıklar kurardık.Bir defasında gitmek istedikleri yeri bir türlü tarif edemediğim için o

2014 Aralığında kurulan Dohaycan Derneği ,   Akçakoca Kızılayı Yaşlılar Konukevi Sakinleriyle, Akçakoca halkını kaynaştırmak amacıyla; Vekaleten müdürlük görevini yürüten ve yaşlıların aktif yaşlanması için çalışmalar yapan   Psikolog Dilek Aydoğan Direk hanım ile görüşerek; ortak bir    “ Yaşam Boyu Öğrenim” projesi gerçekleştirdi. Halk Eğitimin desteğiyle; İlk yıl Ebru ve Taş boyamaları yapan gönüllüler, Bu yıl taş boyalamalarının yanı sıra 7’den 77’ye Drama ve Tiyatro adı altında bir proje hazırladılar. Dilek Hanım bu projeye “ Gönül Köprüsü ” diyelim dedi. Ve Halk Eğitimin bulduğu eğitmen Barbaros Esmersoy yönetiminde çalışmaları yürüttüler. Ve yaşlılarla birlikte gerçekleştirilen dört aylık çalışmanın sonunda, Sayın Esmersoy’un yönetiminde, Akçakoca’nın merkezinde; Anfi-tiyatro’da üç ayrı skeç ve doğaçlama oyunlarımızı sergilediler. Akçakoca Kızılayı Yaşlılar Konukevinde kalan konuklar belki ömürlerinde ilk defa sahneye çıktılar.